Het onderzoeksproject 'Virtual Enjoyment' is gericht op de status van genieten in het digitale tijdperk. Mohamed Dib stelt dat de manier waarop online plezier wordt georganiseerd en beheerd, grotendeels wordt bepaald door een marktlogica: algoritmen bieden mensen wat ze lijken te verlangen voordat ze zich er zelf volledig van bewust zijn, datingapps beloven onmiddellijk succes, en dwangmatig gebruik van sociale media wordt een nieuwe vorm van verslaving. In het project staan de volgende vragen centraal: wat gebeurt er met het genieten in een tijd waarin fysieke aanraking beperkt is en vervangen wordt door virtualiteit? Welke rol spelen de huidige digitale technologieën, zoals AI, bij het ondersteunen van de kapitalistische economie, bij het exploiteren en vormgeven van de manieren waarop we genieten? Met de startsubsidie wordt een online platform ontwikkeld met interactieve essays, de onderzoeksresultaten en de gesprekken met partners in de psychoanalyse, kritische theorie en mediastudies. Het vervolgproject zal bestaan uit een fysieke tentoonstelling met performances, installaties en lezingen. De onderzoeksfase is voor het ontwikkelen van een duidelijke curatoriale positie, het vergroten van het publieksbereik en het vinden van institutionele partners.

'Nothing to Hide' is een 'real-world game' die bewaking op straatniveau onderzoekt; hoe mensen door de stad worden gevolgd door cameratoezicht, check-ins in openbaar vervoer, pin- en creditcardbetalingen, zendmasten en wifi-routers. De game roept vragen op over privacy en ons vermogen om anoniem door de stad te reizen. Aan het begin van het spel zitten spelers in een bar. Via een spiegelwand kijken ze plots in een politiezaal waar een briefing plaatsvindt. De politie is van plan een bar binnen te vallen waar activisten vaak rondhangen. Al snel blijkt dat dit de bar is waar de spelers zich bevinden en dat iedereen daar zal worden gearresteerd. Om te ontsnappen moeten spelers door de stad reizen naar veilige locaties waar ze uitdagingen voltooien om hun zichtbaarheid te beperken. Ze moeten voortdurend CCTV-camera's, sensoren en drones ontwijken die door de stad te zien zijn. Het spel eindigt als de speler ontsnapt ofwel betrapt wordt. Het project is een samenwerking tussen Sam Howey Nunn en Simon Johnson van Free Ice Cream en Alison Killing van Killing Architects.

'Modern Dioramas. The Image of Objectivity' wordt een experimentele film waarin classificeringssystemen onder de loep worden genomen. Hierbij zal Daria Kiseleva kijken naar de rol van representaties en reflecteren op de notie van objectiviteit. Ze wil hierbinnen de rol van beelden bepalen in het vormen van collectieve kennis door te kijken naar de geschiedenis van wetenschap, cultuur, filosofie, media en technologie. Daarnaast wil ze onderzoeken hoe zowel oude als moderne vormen van categorisatie bijdragen aan het creëren van een globaal archief. Het uiteindelijke doel van het onderzoek is te bevragen hoe bepaalde waarden en normen ontstaan en hoe ongelijkheid wordt gereproduceerd en geautomatiseerd. De startsubsidie zal worden gebruikt om de organisatorische aspecten van het project te definiëren, meerdere bibliotheken en archieven te bezoeken, interviews af te nemen en testmateriaal te schieten.
 

'BELLY OF THE BEAST' is een op onderzoek gebaseerd audiovisueel project dat het idee onderzoekt om een zwanger monster te worden binnen de context van een queer utopian sociale mediawereld. Het is een multimedia-installatie die zowel op het internet als in de fysieke ruimte kan bestaan. Het werk is gebaseerd op een dagboek van performancekunstenaar en hoofdrolspeler Anna Fries. Fries voelde zich al een tijdje aangetrokken tot het idee om te transformeren in een non-human. Door gebruik te maken van vlogging- en camming-technieken documenteert Anna Fries hun innerlijke en uiterlijke transformatie, waarbij hen content produceert voor een fictieve queertube. Discoursen over identiteitspolitiek (een monster worden) worden gecombineerd met een feministisch discours over de drang om normatieve opvattingen over zwangerschap (een zwanger monster worden) te ontkrachten. Geïnspireerd door de 'theory of materialist becoming' van Rosi Braidotti worden vragen onderzocht als: wat als degenen die anders zijn niet eng zijn? Wat als je je als monster kunt identificeren? En wat als het monster niet eng is? Het project heeft als uitdaging om theater en virtual reality op zo'n manier samen te brengen dat de fysieke ruimte en de virtuele ruimte elkaar aanvullen. Malu Peeters ontwikkelt en ontwerpt een complexe ruimtelijke klankopstelling bij de installatie waarin het publiek wordt uitgenodigd in een virtuele materialisatie van het 'digital body essay'.
 

Alledaagse activiteiten op het internet lijken gewichtsloos en ongrijpbaar te zijn. Maar dataverkeer genereert een grote hoeveelheid elektriciteit, en draagt op die manier bij aan de overmatige uitstoot van koolstofdioxide. Schattingen gaan ervan uit dat digitale technologie in 2025 acht procent van alle uitstoot zal uitmaken. In het project 'Unclouded' staat de CO2-uitstoot van de ICT-sector als onderschat onderdeel van het klimaatprobleem centraal. De aanvrager heeft als doel meer begrip en bewustzijn te creëren middels een educatief en cultureel programma op de grenzen tussen computer science, mediakunst en digitaal ontwerp. De startsubsidie zal worden gebruikt om onder andere een expertnetwerk op te bouwen, online content te genereren en een open call uit te zetten voor ontwerpers in Nederland. Daaropvolgend zal Stichting Unbore een serie evenementen organiseren, een poster campagne opzetten, exposities produceren, een digitaal platform opzetten en een publicatie uitbrengen. Er zal worden samengewerkt met een adviesraad om valide informatie binnen het project te garanderen.