'Pomace: Learning Circularity from Olive' is een ontwerpend onderzoek naar circulariteit binnen de traditionele unieke praktijk van olijfteelt in de regio Karaburun, Izmir. Het team beoogt meer bewustzijn te creëren voor circulair ontwerp, de link te versterken tussen stad en platteland en globale lessen uit deze intrinsiek circulaire praktijk te halen. Het team uit Nederland bestaat uit de architecten Serdar Aşut, Melis Baloğlu en Friso Gouwetor en industrieel ontwerper Iris Jönsthövel. Lokale partners zijn: Zeytince Association/ The Olive Academy in Karaburun, Gemeente Karaburun, Emre Gönlügür (Good Design Izmir), industrieel ontwerper Betül Hafizoğlu en documentaire makers Bilge Demirtas en Can Gündüz.

Na vooronderzoek, diverse workshops met de lokale gemeenschap en een publiek symposium, bestaat de vervolgfase uit het ontwikkelen van nieuwe bijproducten van pomace (het restmateriaal van de olijfteelt). Bijproducten die de olijfproducenten nu maken zijn zeep en brandstof, maar het team onderzoekt welke nieuwe bijproducten kunnen worden verworven binnen een duurzaam, circulair closed-loop systeem. Een eerste concept is een vliegenval van biologisch afbreekbaar compost. Het team constateerde dat de vliegen een groot probleem zijn binnen de olijfteelt en hiervoor veel plastic flessen worden gebruikt. De opgedane kennis en ervaring deelt het team middels een filmdocumentaire, een handboek en een online open-source platform. Het resultaat wordt gepresenteerd binnen het programma Good Design Izmir en op (een nader te bepalen) locatie in Nederland.

Nomaos is een collectief van zes Russische en vier Nederlandse makers en ontwerpers die de diversiteit en relaties tussen landschappen en identiteiten in Rusland onderzoekt. Het interdisciplinaire team laat een speculatieve artistieke benadering van het landschap zien, als een alternatief op de conventionele benadering van exploitatie.

In de startfase deed het team vooronderzoek naar de stedelijke en sociale uitdagingen in Rusland en maakten de deelnemers een plan voor het maken van nieuw werk. In de vervolgfase ontwikkelen de deelnemers het werk en gaan zij op hun eigen manier in op de identiteit van een specifieke locatie in Rusland. De deelnemers en locaties zijn: Ksenia Kopalova (Kizji eiland), Mascha Kremer (Vyborg), Nataly Lakhtina (Kizji eiland), Nikolay Nikolaev (Yakutsk), Polina Veidenback (regio Moskou), Rachel Bacon (mijnen in Lomonosov of Mirny), Radha Smith (Sint-Petersburg), Vera Mennens (Curonian Spit National Park), Yue Mao (Vyborg en regio Moskou) en Maria Malkova (Mirny). Het resultaat zijn tien speculatieve narratieven van het Russische landschap in verschillende creatieve vormen, waaronder installaties, films, illustraties en creative writing. Het team brengt de resultaten samen in een publicatie, een tentoonstelling en tijdens interactieve evenementen in samenwerking met Strelka Magazine.

Architecten Alexey Boev en Daria Naugolnova (DVN Architect) onderzoeken alternatieven voor de verdwijning van de functie van veel cultuurpaleizen, die tijdens de Sovjet-Unie zijn gebouwd als sociaal-culturele voorziening in een wijk. Het team constateerde dat de paleizen die momenteel in gebruik zijn, alleen geschikt zijn voor kinderen en senioren. Door nieuwe functies toe te voegen, zoals co-working spaces, atelierruimtes en ruimtes voor educatieve programma's, ziet het team een kans om een bredere doelgroep te bereiken, participatie van cultuur en educatie te stimuleren en een economisch rendabel model voor de gebouwen te ontwikkelen.

In de startfase onderzocht het team de historie, mogelijkheden en uitdagingen van de paleizen. De vervolgfase bestaat uit: het ontwikkelen van een boek en website, een tentoonstelling en een prototype-ontwerp. Het boek toont foto's van 140 verschillende cultuurpaleizen, aangevuld met studieresultaten en interviews met lokale bewoners. Het resultaat presenteert het team ook in de vorm van een tentoonstelling in het Moscow Design Museum of bij The Union of Architects of Russia. Tot slot maakt het team een conceptontwerp voor het paleis in Voronezh. Overige partners zijn diverse lokale jongerencentra, Voronezh State Technical University, de cultuurafdeling van de Gemeente Voronezh en de Ural State University of Architecture en Art.

De makers Wouter Osterholt en Elke Uitentuis (NL) en curator Mariam Elnozahy (EG) faciliteren in 'Taking Stock' het proces van decentralisatie van Town House Gallery in Downtown Caïro. Recente economische en politieke verschuivingen in Caïro hebben een dusdanig effect op dit culturele instituut dat Town House Gallery zich niet meer in de huidige vorm in de stad kan voortzetten. Door alle materialen (het kapitaal) te verdelen onder de lokale gemeenschap en online te archiveren, beoogt het team kritisch te reflecteren op de betekenis van de organisatie op haar directe omgeving en de culturele scene, maar ook op de transitie die het kan ondergaan.

Dit plan is ontstaan uit de interviews en een survey onder lokale grassroots organisaties en de leden van Down Town Gallery. De activiteiten bestaan uit: het verder indexeren van alle objecten, een drie maanden durende publieke 'transitie manifestatie' en het ontwikkelen van een online platform en archief. De publieke manifestatie in de galerie, toont de geschiedenis van Town House Gallery en zal functioneren als een ruimte om verhalen en ideeën te delen. Het team organiseert hier kleine groepssessies waar gasten kunnen aangeven voor welke materialen en erfgoed van de Gallery zij zorg willen dragen. Het team presenteert de resultaten in de vorm van een online platform, met een launch event in Town House Gallery in Caïro en bij Onomatopee in Eindhoven.

Architect en onderzoeker Abla el Bahrawy, Ba7R (EG/NL) doet in ´Papyrus and New Media´ ontwerpend onderzoek naar de huidige betekenis van papyrus voor de culturele identiteit in Egypte. Het doel is het creëren van meer bewustzijn over de waarde van dit lokale materiaal als cultureel product. Partners zijn: Megawra-Built Environment Collective (EG), Khatt Foundation (NL) en de Jan van Eyck Academie (NL).

In de startfase onderzocht El Bahrawy het verhaal en de ontwikkeling van papyrus middels interviews met de lokale gemeenschap van Qamoos, Sharkeyya en de Egyptische creatieve sector. Hieruit constateerde ze onder meer dat er vooral vrouwen en kinderen werken in de papyrus industrie en deze erg afhankelijk is van het toerisme. De vervolgfase bestaat uit: een experimenteel materiaalonderzoek en het ontwikkelen van een artistiek ontwerp en stripboek. In deze fase organiseert El Bahrawy drie materiaal-, teken- en druktechniek workshops. Hierna ontwerpt zij samen met ontwerper Engy Aly (EG), onderzoeker Amr El Komy (EG) en het Charles Nypels Lab van de Jan van Eyck Academie, artistiek werk in de vorm van 25 zeefdrukken op papyrus. Daarnaast ontwikkelt El Bahrawy een stripboek samen met een aantal jonge talentvolle Egyptische illustratoren: Aya Tarek, Andeel, Chef Makhloof & Migo Rollz, Mostafa Ahmed, Mohamed Salah of Nasser Junior. Khatt Foundation publiceert dit boek, met een eerste oplage van 1.000 stuks. Het team presenteert de resultaten bij Megawra in Caïro en in Nederland.