'Tradition as a Making Tool' is een ontwerp gids voor de publieke ruimte waarin de focus ligt op lokale culturele tradities. Het project is een initiatief van ontwerper Tuğçe Akbulut (Cross Change) en architect Jurgen ten Hoeve (Space Crafters). Het doel is om lokale gemeenschappen meer onderdeel te laten zijn van gebiedsontwikkeling en bewustzijn te creëren voor het belang van groene, openbare ruimtes voor sociale cohesie en leefbaarheid van de stad. Een belangrijke Turkse traditie is het gezamenlijk eten, onder andere tijdens de Ramadan (iftars), bruiloften en begrafenissen. Deze evenementen vormen een semipublieke ruimte waarbij belangrijke sociale interactie plaatsvindt tussen verschillende bewonersgroepen. Het team constateert dat dit soort activiteiten steeds meer verplaatsten naar plekken buiten de stad, die niet meer voor iedereen gemakkelijk bereikbaar zijn. In de startfase zet het team een socal lab op in de wijk Beşiktaş in Istanbul. De specifieke plek is een slecht-functionerende publieke ruimte omringd door woningen en een basisschool. Hier wordt een pilot opgezet die onder andere uit evenementen bestaat. In de eerste fase wordt samenwerking met aanvullende Nederlandse partners verkent zoals Kennisland, Moke Architecten, Urhahn en Dakakker. In Turkije worden ook Sokak Bizim Association, Filtre Platform, Sanal arc Architecture, Ara Learning Design Studio, Kokopelli Sehirde, Atlas Storytelling Company en de gemeente Beşiktaş als partner betrokken. Alle ervaringen en bevindingen worden gedocumenteerd en ingezet voor het ontwerpen van een grootschalige interventie en een voorstel voor de langere termijn voor lokale belanghebbenden.

'Inclusive regenerative fashion in Turkey' legt de focus op het creëren van meer bewustzijn en het ontwikkelen van creatieve oplossingen voor het afval van de grootschalige textiel- en katoen industrie in Istanbul. Knitwear Lab werkt hierin samen met lokale breifabrikant Bersa Triko, de afdeling Textiel van Marmara Universiteit, garen ontwikkelaar Espima Tekstil en het recyclebedrijf in katoen en polyestermaterialen Gama Recycle Elyaf Ve Iplik. Hoewel in Nederland vooral wordt gekeken naar mogelijkheden voor het recyclen van gebruikt textiel aan de consumentenkant, speelt Turkije een grote rol in de productie binnen de textiel keten. Het team ziet kansen om van dit industriële afval nieuwe producten te ontwikkelen. Dit afval is schoon en kan makkelijker op kleur worden gesorteerd. De startfase bestaat uit materiaalonderzoek waarbij onderzocht wordt hoe geregenereerde vezels tot garen van goede kwaliteit kunnen worden ontwikkeld. Er wordt geëxperimenteerd met dit nieuwe soort garen en het team verwacht dat dit tot innovatieve breitechnieken kan leiden. Er worden prototypes ontwikkelt voor een duurzame hoeden- en sjaalcollectie voor een brede doelgroep. De opgedane kennis en ervaring deelt Knitwear Lab met andere Nederlandse en Turkse ontwerpers en relevante opleidingen.

'No Seat At the Table' is een graphic novel over de lokale effecten van gentrificatie op bewoners die benadeeld worden door dit proces, in vier verschillende steden: Ankara, Istanbul, Amsterdam en Utrecht. Het team bestaat uit schrijver en social innovator Minem Sezgin, illustrator Bob Mollema voor het verhaal in Utrecht, illustrator Jasmijn de Noord voor het verhaal in Amsterdam, illustrator Rajab Eryigit voor het verhaal in Istanbul en illustrator Ali Fuad Boztepe voor het verhaal in Ankara. In het project worden de verschillen en overeenkomsten van de veranderingen in deze steden door dit globale fenomeen onderzocht. Het boek vertelt de waargebeurde verhalen van bewoners vanuit het perspectief van een duif. Deze duif is in het boek de verhalenverteller en staat symbool als een sterke waarnemer die de stad van bovenaf ziet, maar ook voor iemand zonder stem binnen belangrijke stadsvernieuwingsbeslissingen. De startfase bestaat uit literatuur- en fotografisch onderzoek, veldonderzoek en interviews met lokale bewoners en het schrijven van de eerste sketches. Andere Turkse samenwerkingspartners zijn architectenbureau Stüdyo 5010 en mediaplatform Bant Mag..

Industrieel- en productdesignbureau Random Works doet een culturele studie en ontwerpexperiment naar de praktijk van de olijfteelt in Karaburun, een gebied in de provincie van Izmir. Het doel van dit project is om bewustzijn rondom circulariteit te vergroten. Het team doet ontwerpend onderzoek naar hoe de lokale olijventeelt circulair kan worden gemaakt. Vragen die daarbij gesteld worden zijn “wat kan er geleerd worden van bestaande local practices rond circulariteit doormiddel van het verkennen van de cultuur en material artifacts?” en “hoe kunnen bestaande praktijken worden verbeterd binnen de context van circulariteit door het toepassen van design thinking?”. De eerste fase van het project bestaat uit literatuur- en veldonderzoek, fotografisch onderzoek, productontwerp, prototyping. Dit moet onder andere leiden tot tentoonstellingen in Karaburun en tijdens de Dutch Design Week 2019. Voor dit project werkt Serdar Asut (Random Works) vanuit Nederland samen met Friso Gouwetor (Studio FG) en Melis Baloglu (Melis Baloglu Design). In Turkije zijn de samenwerkingspartners de gemeente van Karaburun, Zeytince Association, Can Gunduz en Bilge Demirtas.

 

Stichting Sonic Acts en Friday Milk geven jonge, talentvolle Russische en Nederlandse makers de kans om nieuw werk te creëren waardoor bewoners zich meer verbonden voelen met de identiteit van hun stad. Murmansk is een afgelegen postindustriële stad in het Hoge Noorden van Rusland, waar steeds meer bewoners uit vertrekken. Het team wil middels digitale cultuur de verborgen verhalen en de verloren identiteit van de stad op een nieuwe manier laten zien. Er worden drie labs in Murmansk opgezet voor artistiek en speculatief onderzoek. In het eerste 'Field Recording Laboratory' richten de deelnemers zich op het waarnemen en opnemen van het brede palet aan geluiden die de meerdere lagen in de stad vertegenwoordigen: van de stille geluiden uit de toendra tot de industriële ambiance uit het haven. In het tweede 'VR/AR Laboratory' stellen de deelnemers vragen over het mechanisme van menselijke interacties in de stad. Door middel van VR en AR technologie wordt een interactie gecreëerd tussen de sterke traditie van straatkunst in Murmansk en kunstgalerieën. In het derde lab 'Speculative Writing Lab' focussen onafhankelijke schrijvers en critici zich op manieren van kritisch denken en schrijven over het stadsleven. Zij werken aan (fictieve) interviews en speculatieve essays die een toekomstscenario schetsen voor het Murmansk project. De resultaten worden gepresenteerd in een online report en tijdens het Inversia Festival en de Sonic Acts Academy 2020.