Met 'Land of Hope' wil Studio Hartzema de onbebouwde ruimte van de Randstad onderzoeken en verifiëren of het geschikt is om nieuwe duurzame ontwikkelingen, systeemveranderingen en grootschalige interventies in zich op te nemen. Hierbij haalt Studio Hartzema inspiratie uit de monumentale structuren van Superstudio en Constant Nieuwenhuys. Het onderzoek neemt een uitsnede van 100x100 km als uitgangspunt voor een fictief open laboratorium. Naar schatting is 74,5% van de uitsnede onbebouwd. Via speculatief ontwerpend onderzoek worden uiteenlopende toekomstscenario's en alternatieve mogelijkheden voor grondgebruik onderzocht, met het doel een duurzame toekomstige ruimtelijke ontwikkeling mogelijk te maken en het publieke debat hierover te stimuleren. In de startfase beoogt het team relevante partners te betrekken, een geschikt formaat voor openbare evenementen en publicaties te vinden om deze kwestie in de voorhoede van de huidige ontwerppraktijk te positioneren en de publieke discussie hierover in de volgende fase op gang te brengen.

RAAAF onderzoekt samen met de Rijksdienst voor Cultureel Erfgoed, BPD, het Rijksvastgoedbedrijf en de Provincie Zuid-Holland nieuwe ruimtelijke denkbeelden voor schijnbaar onmogelijk te herbestemmen gebouwen. Ze gaat daarbij op zoek naar nieuwe ontwerpstrategieën voor locaties waarbij sloop de enige oplossing lijkt. Juist voor deze gebouwen en terreinen wil RAAAF een nieuwe omgang met monumenten en cultureel erfgoed ontwikkelen: Hardcore Heritage. Niet het verleden centraal stellen, maar betekenisgeving zoeken voor het heden en de toekomst. Met een collectie aan precisieslooptechnieken wil ze een architectuur onderzoeken, waarbij – denkend vanuit een 'poetry of absence' – ruimte wordt gemaakt door elementen weg te halen. In de startfase worden de meest kansrijke projecten in de portefeuilles van de partners geselecteerd voor locatiespecifiek ontwerpend onderzoek binnen de volgende onderwerpen: 1. ogenschijnlijk kansloos religieus erfgoed (1700 leegstaande kerken) 2. actieve ruïnevorming en 3. de Atlantic Burden (natuurontwikkeling vs. cultureel erfgoed van de bezetter). De startfase resulteert in een beeldend vooronderzoek naar innovatieve precisieslooptechnieken en wordt afgesloten met een expertmeeting bij Deltawerk in de Noordoostpolder. In de vervolgfase wordt door middel van mock-ups en maquettestudies een nieuw pallet aan fysieke interventies onderzocht die de sloopopgave van de partners op een radicaal andere manier benadert en de cases van nieuwe betekenis voorziet.

Platform STAD ziet dat er steeds meer aandacht is voor een gezonde leefomgeving in steden. Tegelijkertijd stelt het dat maatregelen die een positief effect hebben op de gezondheid, door de lastige meetbaarheid vaak het sluitstuk zijn bij binnenstedelijke gebiedsontwikkelingen. Via een zogenoemde STADverkenning wil de aanvrager via verschillende stappen de 'zachte' waarden waar gezondheid zich in vertaalt, beter inzichtelijk maken en via data aan gebiedsontwikkeling koppelen. Daartoe zullen onderzoekers en experts bestaand onderzoek naar gezonde inrichting van steden op 'harde' waarden analyseren. Vervolgens worden deze waarden vertaald naar meetbare data en verwerkt in datamodellen voor gebiedsontwikkeling. Een ontwerpteam past het nieuw ontwikkelde datamodel toe op de inrichting van de openbare ruimte van de Binckhorst, als actuele herinrichtingsopgave binnen de stad Den Haag. De uitkomsten worden breed gedeeld met stakeholders, beleidsmakers en publiek, via verschillende media en bijeenkomsten. Voor het project heeft Platform STAD al met verschillende samenwerkingspartners contact, waaronder de GGD, het RIVM, de WUR, BPD, Dura Vermeer, Urhahn, PosadMaxwan, TU Delft en de Haagse Hogeschool.

Terwijl Amsterdam nog geen halve eeuw geleden in een diepe crisis verkeerde, is de stad nu ongekend populair. De stedelijke revitalisering die in de jaren zeventig is ingezet, heeft volgens sommigen zijn grenzen bereikt: het wonen in de stad is voor grote groepen mensen onbetaalbaar geworden, het voorzieningenniveau verschraalt en het groen staat onder druk. Optimistische stemmen stellen juist dat Amsterdam zich eindelijk kan meten met wereldsteden als Londen en Parijs. Nu het succes van de stad hevig wordt bediscussieerd, onderzoeken Petra Brouwer en Tim Verlaan hoe Amsterdam is geworden wat het nu is, en welke lessen er uit het recente verleden kunnen worden geleerd. Het onderzoek richt zich op de ideevorming en de stedenbouwkundige praktijk van Amsterdam als compacte stad in de jaren zeventig, tachtig en negentig, met een bijzondere focus op Michael van der Vlis, die zich van 1978 tot 1990 als wethouder inzette voor stedelijke verdichting en bevolkingsgroei. Het concept van de compacte stad is nog altijd leidend in het Amsterdamse ruimtelijke beleid. Maar door de groeiende populariteit van stedelijk wonen, veranderingen op de vastgoedmarkt en een nieuwe politieke context, heeft het nu een compleet andere lading en uitwerking gekregen. Met een reeks publieke bijeenkomsten voor professionals, studenten en buurtbewoners worden de resultaten (tussentijds) gedeeld.

'Dutch Waterworks Worldwide' is een publicatie, fotodocumentatieproject en tentoonstelling over de Nederlandse (ontwerp)bijdrage aan het waterbeheer in de wereld. In een overzicht van Nederlandse waterprojecten in tien landen over de hele wereld, vastgelegd door Luuk Kramer, wordt onderzocht en in beeld gebracht hoe Nederlanders vanaf de zestiende eeuw tot de dag van vandaag hun cultuur van waterbeheer, ontwerp en 'landschap maken' meebrachten naar zo'n beetje alle uithoeken van de wereld, en er in contact kwamen met heel verschillende lokale culturen, politieke en geografische contexten en uitdagingen. De rol van ontwerp is daarbij cruciaal, zoals bijvoorbeeld blijkt uit het grote Nederlandse aandeel in het 'Rebuild by Design'-programma van president Obama's 'Hurricane Sandy Rebuilding Task Force'. Het resultaat van deze wereldwijde Nederlandse waterervaring en een cultuur van waterbeheer waarmee Nederland wereldwijd nog altijd een unieke positie heeft, vormt de kern van het project. Naast het uitgebreide beeldmateriaal van Kramer, zal Paul Meurs een overkoepelend essay verzorgen en worden er verschillende artikelen opgesteld met lokale experts. De publicatie wordt gepresenteerd samen met een tentoonstelling, die in samenwerking met Het Nieuwe Instituut wordt ontwikkeld. Deze vormt geen onderdeel van de aanvraag.