Stichting Lawyers as Changemakers (LAC) streeft naar een menselijke rechtstaat die meegaat met de tijd. LAC ontwikkelt daarom innovaties die een slimmere en toegankelijke rechtspraak mogelijk maken. Stichting Young in Prison (YiP) streeft naar een wereld die (ex-) gedetineerde jongeren stimuleert om vanuit eigen wens en wil positief bij te dragen aan de maatschappij. YiP wil daarom dat de eerste contacten van jeugdigen met justitie de systematisch/institutionele ongelijkheid, exclusie en machtsongelijkheid tegengaan, om zo ruimte te maken voor een herstelgericht dialoog. De kwaliteit en ervaring van jeugdrechtzalen in Nederland zouden de eisen van het jeugdstrafrecht moeten faciliteren en een herstelgericht, inclusief en toegankelijk jeugdstrafrecht mogelijk moeten maken. Dit onderzoeksproject initieert daarom een onderzoekskaravaan in drie Nederlandse arrondissementssteden om drie prototypes te ontwikkelen van een rechtszaal voor jeugdigen waarbinnen het recht zinvol, duurzaam en inclusief kan zijn.

Dirk Osinga, Susanne Pietsch en Maarten Lambrechts constateren dat in de context van klimaatverandering technische installaties binnen het interieur steeds meer fysieke en financiële ruimte in beslag nemen. Het valt het drietal op dat de parameters voor de uitvoering van deze installaties grotendeels economisch en technologisch zijn, terwijl het interieurontwerp juist culturele en sociale aspecten tracht te combineren. In het onderzoek 'The Air We All Breathe' gaan Osinga, Pietsch en Lambrechts samen met andere ontwerpers en onderzoekers op zoek naar een nieuwe integrale en interdisciplinaire aanpak waarin deze twee verschillende benaderingen samen komen. Dit zal volgens hen leiden tot een betere coördinatie van conventionele oplossingen, maar vooral ook tot de ontwikkeling van nieuwe ruimtelijke modellen. Middels deze voorstudie wordt deze nieuwe benadering verkend om vervolgens in een tweede projectfase praktische toepassingen te ontwerpen en te testen.

Volgens modeontwerper Sheray Rozenstein en sociaal en cultureel ondernemer Stephanie Afrifa is er in deze tijd een grote behoefte aan een ruimte die zowel qua interieur als omgeving en programmering kwetsbaarheid toelaat: de zogenoemde 'Safe Spaces'. Daarom gaat het tweetal onderzoeken wat verschillende groepen mensen nodig hebben om een ruimte als veilig te ervaren om in hun kwetsbaarheid te kunnen staan. Dit doen ze door te onderzoeken hoe huidige plekken ervaren worden en wat bijdraagt aan deze ervaring. Daarnaast zullen ook bestaande safe spaces in kaart worden gebracht. Met dit onderzoek willen de aanvragers een dialoog binnen de architectuur en het ontwerpveld aangaan om aan te kaarten wat ze vanuit hun eigen werkveld observeren. Door een gesprek hierover aan te willen ze machtsverhoudingen en de effecten hiervan op de ruimtelijke ervaring bloot leggen. Rozenstein en Afrifa hopen de verschillende disciplines die ze bij dit onderzoek betrekt, te kunnen laten inzien dat het uitbreiden van het sociale netwerk en het aangaan van interdisciplinaire samenwerkingen kan bijdragen in het faciliteren van ruimtes voor uiteenlopende groepen mensen. Voor Celestial Space zullen Rozenstein en Afrifa samen werken met een omgevingspsycholoog, architecten, sociale ondernemers en gespreksleiders.

Met de installatie 'The World Without us' wil het kunstenaarscollectief BetweenTwoHands een ruimte vormgeven die verbeeldt hoe een interieur zou transformeren als de mens de aarde zou verlaten en de natuur de kans zou krijgen om de aarde over te nemen. Het project is geïnspireerd op het boek 'The World Without Us' van Alain Weisman. In dit boek schetst Weisman scenario's over hoe en binnen welke termijn de natuur zijn weg terug vindt zodra de mens verdwenen is. Met de installatie wil het collectief enerzijds hoop geven door te laten zien dat alles wat de mens ooit vernietigd heeft ook enigszins kan herstellen. Anderzijds willen ze een herdefiniëring tonen van de verhouding tussen de mens en de natuur. Het beoogde resultaat is een theatrale installatie, die zowel zal bestaan uit traditionele media, zoals tekeningen en papieren pop-ups als uit nieuwe media, zoals videoprojecties van stop-motion animaties. Beoogde samenwerkpartners zijn Martine Rademakers (stop-motion kunstenaar), het Performance Technology LAB (voor videomapping), Feikes Huis en Over het IJ Festival (voor productie en locatie).

Snelle bevolkingsgroei door immigratie en structurele trek naar steden zorgen voor een groeiend woningtekort. Bouwen boven het spoor blijkt een mogelijke oplossing voor het ruimtetekort voor nieuw vastgoed. De aanvragers zien dat daarmee de stationszone door deze ontwikkelingen verandert in een hybride zone die niet alleen meer bedoeld is voor reizigers, tijdelijk verblijf en passanten, maar ook voor bewoners, werkenden en recreanten. De omgevingskwaliteit van deze zone krijgt hierdoor meer belang. Een vaak onderschat aspect van de omgevingskwaliteit is volgens Studio JAAF de impact van het klankschap op de gezondheid van gebruikers. Er bestaat volgens het interdisciplinaire team geen helder beeld van een passend klankschap in de openbare ruimte van de stationszone, terwijl het klankschap wel invloed heeft op hoe prettig de plek ervaren wordt. Prettige plekken in de openbare ruimte verhogen volgens haar de kans op verbinding en inclusie doordat het verblijfsplekken worden. Met dit onderzoek wordt het passende klankschap van de hybride stationszone ervaarbaar gemaakt, zodat de ruimte bewust ontworpen kan worden.